วันพุธที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2552

สิ่งที่ตอนนี้กลายเป็นแค่ ของไร้ค่า ในสายตาคนหลายคน


























เมื่อตอนที่บรรดาของเหล่านี้ออกสู่ตลาดใหม่ๆ มันคือของทันสมัย ที่หลายคนต่างอยากมีไว้ในครอบครอง หลายชิ้นในที่นี่ คือสินค้าที่บ่งบอกถึงฐานะทางการเงินของผู้ซื้อว่า ร่ำรวย ณ เวลาที่มันออกวางจำหน่าย

เมื่อกาลเวลาผ่านไป เทคโนโลยีเหล่านี้ก็ถูกกลืนหายไปตามกาลเวลา เนื่องจากมีสิง่ใหม่ที่ทันสมยักว่า ราคาถูกกว่า ออกมาแทนที่ ตามวัฏจักรอันเป้นปกติของมัน

แต่สำหรับคนบางคน (ที่ดุเหมือนว่ามีจำนวนเยอะเหลือเกิน) พอได้สิ่งใหม่มาแทน ก็ทิ้งและถีบส่งของเหล่านี้ทันที แล้วมองมันเป้นแค่ ขยะไร้ค่า ไม่เหมือนกับตอนที่เห่อเมื่อได้มันมาใหม่ๆ เข้าทำนอทีว่า ได้เรือถีบแพ

แถม บางที ใครที่ยังใช้ของเหล่านี้อยู่ ก็มักจะถูกคนประเภทเดียวกันนี้ ใช้สายตามองดูหรือใช้คำพูดเชิงค่อนแคะว่า เชยจัง ยังใช้อยู่อีกเหรอ หรือบางทีทำยังกับว่า คนที่ใช้ของเหล่านี้อยู่ มันขัดต่อศีลธรรมอันดีงามซะอย่างงั้น ทั้งๆที่มันก็ไม่ได้ผิดอะไร (ผมเคยโดนมาแล้ว ตอนสมัยที่ยังใช้ Nokia 282 ตอนอยู่ ม.4)

ของเหล่านี้หลายชิ้น กลายเป้นแค่ ขยะเทคโนโลยีไร้ค่า กองกันอยู่ตามทีทิ้งขยะ

แต่ สำหรับผม ผมว่ามันเป้นประวัติศาสตร์ที่น่าจดจำและสะสมไว้ ไม่ต่างจากเครื่องปั้นทำมือหรือรถยนต์คลาสสิค มันคือสื่งที่แสดงถึงความรุ่งเรืองในสมัยก่อน ที่เป็นรากฐานสู่ความทันสมัยในปัจจุบันอย่าง กล้องวีดีโอที่ใช้ Harddisc หรือ PDA phone

ผมยังมีของพวกนี้เก็บไว้อยู่ครับ ทั้งเครื่องเล่นวีดีโอและม้วนเทป VHS อีกบานเบอะ (เครื่องเล่นวีดีโอที่ผมมีเป็นยยี่ห้อ Mitsubishi แบบ4หัวอ่าน made in japan แท้ๆ พ่อผมซื้อมาเมื่อราวๆปี 1988 ราคาตอนนั้นรก็หลักหมื่อนกว่าบาท) โทรศัพท์มือถือยุคเก่าที่ยังเป้นจอสีเขียวและไม่มีเมนูภาษาไทย เทปคาสเซ็ทก็มีหลายม้วนและยังเอามาเปิดฟังได้ทุกม้วน (เก็บรักษาอย่างดี) ผมและครอบครัวไม่เคยคิดที่จะทิ้งของพวกนี้ไปจากบ้านครับ เพราะถือว่ามันเป้นสิ่งมีค่าอีกชิ้นหนึ่ง ผมเองสัมผัสและใช้งานกับเทคโนโลยีพวกนี้มาหลายรุ่นครับ ใช้คอมพิวเตอร์มาตั้งแต่ยุคที่เป้นจอภาพแบบmonochrome ส่วนของทันสมัยแบบที่หลายๆคนมีอยู่ผมก็มีครับ ทั้ง LCD TV , เครื่องเล่นDVDแบบHDMI ,กล้องถ่ายวีดีโอที่ใช้DVDเป็นสื่อบันทึก กล้องดิจิตอลแบบความละเอียดสูง แต่ผมและครอบครัว ก็ไม่เคยทำตัวแบบ และยังเก็บรักาเทคโนโลยีสมัยเก่าไว้อย่างดี ของใหม่ก็ใช้งานอย่างรู้คุณค่า ครั้งหนึ่งผมเคยไปที่ 7-11 แล้วเห้นพนักงานคนหนึ่งที่ดุน่าจะเป้นหัวหน้างาน ยังใช้ เพจเจอร์ยี่ห้อ NEC อยู่ ผมเองก้ยังอยากหามาใช้บ้างเลยครับ มันดูเป็นสิ่งที่แสดงความเป้น ปัจเจกชนได้อย่างดีเยี่ยม ผมว่าคุณภาพของพลาสติกที่นำมาใช้ทำโทรศัพท์มือถือสมัยใหม่บางรุ่น ยังสู่ที่ใช้ทำเพจเจอร์หรือโทรศัพท์มือถือเมื่อ10กว่าปีก่อนไม่ได้เลยครับ

อีก สัก10ปีข้างหน้า ผมคงอาจจะตั้งกระทุ้นี้อีกครั้ง แต่รูปภาพที่นำมาลง อาจจะเปลี่ยนมาเป็นภาพของ iphone, เครื่องเล่นวีดีโอเกม wii, iPOD, เครื่องเล่นวีดีโอเกม NDS, เพราะในเวลานั้น ของทันสมัยพวกนี้ในเวลานี้ ก็คงถูมองเป้น ขยะไร้ค่า ในสายตาของคนบางคนอีกเช่นเคย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น