วันพฤหัสบดีที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2553

ความรู้สึกของ คนรู้จักของผมคนหนึ่ง ที่มีต่อ Thaibrickclub

เป็นคนรู้จักจากเว็บบอร์ดที่ผมเรียกขานว่า ที่พึ่งอันเกษม อาจจะไม่ได้เป็นคนที่สนิทสนมกันมากนัก ผมได้ส่ง link เรื่องเหตุการณ์ระหว่างผมกับบรรดา ผู้ยิ่งใหญ่แห่ง TBC ครั้งล่าสุด และคนรู้จักของผมคนนี้ ได้อ่านเรื่องราวทั้งหมด รวมถึงกระทู้ วิเคราะห์มูลค่าเลโก้ในไทย แล้ว ก็ได้แสดงความเห็นออกมา ผมลืมใจความแบบต่อเนื่องไปแล้ว แต่จับประโยคที่พี่เขาพูดต่อสิ่งที่เห็นใน TBC ได้คร่าวๆดังนี้ (ซึ่งหลังจากฟังแล้ว ยิ้มกริ่มเลยหล่ะ)
"น้องพวกนี้ดูเขายังเด็กอยู่เลยครับ"
"ของขายในห้างฯมันก็แพงทั้งนั้นแหล่ะครับ ขนาดจอยเกมของใหม่ที่ขายตามร้านในคลองถมราคาพันกว่าบาท พอขายในห้างฯราคาปีนทะลุสี่พันเลยครับ"
"ขายของ ทำธุรกิจก็ต้องหวังกำไรทั้งนั้นแหล่ะครับ พวกน้องๆเขาไม่ได้ทำธุรกิจเอง ก็คงไม่รู้หรอกครับ"
"ของนำเข้าพวกนี้ภาษีมันแพงอยู่แล้วหล่ะครับ"
และยังปิดท้ายประโยคด้วยความเป็ห่วงผมด้วยว่า
"น้อง Goodman อย่าไปซีเรียสอะไรกับมันเลยครับ มีแต่จะปวดหัวเปล่าๆ"
"ถ้าหาเหตุผลไปอธิบายแล้วพวกเขาไม่ยอมฟัง ก็อย่าไปเสียเวลาเลยครับ"

อาจจะไม่ถึงขั้นกับเป็นคำพูดแบบ word-by-word (ถ้าอัดเสียงพูดโทรศพท์เอาไว้ คงจะถอดข้อความแบบ original มาลงแล้วหล่ะ เพื่อเพิ่มความน่าเชื่อถือ) แม้ว่าพี่เขาอาจจะไม่ได้อยู่ข้างผม หรือให้ท้ายใดๆแก่ผม ซึ่งผมก็ไม่ได้หวังอะไรแบบนั้นอยู่แล้วจากการนำเรื่องนี้ไปปรึกษากับพี่เขา แต่อย่างน้อยผมก็ได้ฟังความคิดเหตุที่มีเหตุผลมีวิจารณญาณ ของคนที่มีความเป็นผู้ใหญ่สูง ซึ่งนั่นคือสิ่งที่ผมอยากได้ยิน ไม่ใช่คำพูดจากคนหมู่มากที่เอาอารมณ์ส่วนตัวเป็นที่ตั้ง

ที่พึ่งอันเกษม ที่ผมเรียกขานนั้น สมชื่อจริงๆครับ เวลาผมอยากปรึกษาอะไร อยากระบายความในใจอะไร (ที่ไม่เลยเถิดขอบเขตของที่นั่น) ก็ได้รับแต่ความคิดเห็นที่เป็นประโยชน์ทั้งนั้น และดูเหมือนพวกพี่ๆที่นั่น เขาก็บริหารจัดการความเรียบร้อยในเว็บบอร์ดในเป็นอย่างดีมากด้วยครับ ฟันธง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น